Προσωπικά συμπεράσματα από την εξ αποστάσεως διδασκαλία.
Ζούμε σε μια εποχή που η τεχνολογία έχει γίνει αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητα μας. Το κινητό έχει γίνει η προέκταση του χεριού μας και τείνει να αντικαταστήσει – ιδίως στις νεότερες ηλικίες - όλες τις άλλες οθόνες (tablet, laptop, pc). Οι νέες τεχνολογίες είναι σύγχρονα μέσα που έχουν σκοπό να εξυπηρετούν τον άνθρωπο. Όπως όμως το μαχαίρι είναι χρήσιμο για να κόβουμε το ψωμί μας αλλά ταυτόχρονα μπορεί να τραυματίσει θανάσιμα έτσι και η τεχνολογία του internet έχει τις δυο όψεις. Τη χρήσιμη και τη σκοτεινή κι από εμάς εξαρτάται το ποια θα εκμεταλλευτούμε οπότε ανάλογα θα είναι και τα αποτελέσματα που θα προκύψουν.
Σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης όπως αυτή που πρωτόγνωρα βιώνουμε, η εξ αποστάσεως διδασκαλία βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να διατηρήσουν οι μαθητές επαφή με την εκπαιδευτική διαδικασία. Εκείνο που δεν έχουμε ίσως βαθύτερα συνειδητοποιήσει όλοι όσοι εμπλεκόμαστε σε αυτή τη διαδικασία (εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς, υπουργείο παιδείας), είναι η σπουδαιότητα των μέσων αυτών για μια πιο ποιοτική παιδεία που αποτελεί και την προϋπόθεση κάθε μορφή ανάπτυξης. Έχω καταλάβει ότι οι περισσότεροι θεωρούν την όλη διαδικασία σαν ένα αναγκαίο κακό που θα το ξεχάσουμε όταν πάψει να υφίσταται ο λόγος δηλαδή ο ιός που το έφερε στη ζωή μας.
Αντίθετα όμως από τη επικρατούσα γενική εντύπωση στην Ελλάδα, προσωπικά πιστεύω (και πάντα πίστευα), ότι η τεχνολογία θα πρέπει να είναι απαραίτητο και αναπόσπαστο συμπλήρωμα της παραδοσιακής διδασκαλίας. Ο εκπαιδευτικός αλλά και ο μαθητής που χρησιμοποιεί την τεχνολογία έχει πρόσβαση σε μια τεράστια τράπεζα δεδομένων με άρθρα, ελληνική και ξένη βιβλιογραφία, επίσης σε τέχνες και πολιτισμούς άλλων λαών. Μπορεί λοιπόν ο μεν εκπαιδευτικός να εμπλουτίσει την διδασκαλία του, ο δε μαθητής να διευρύνει τις γνώσεις του πέρα από το σχολικό βιβλίο που εκ των πραγμάτων προσφέρει περιορισμένη πληροφόρηση.
Με την εισαγωγή των νέων τεχνολογιών στο Σχολείο αλλάζει άρδην ο ρόλος τού εκπαιδευτικού, ο οποίος μεταλαμπαδεύει τις γνώσεις του στους μαθητές. Μέχρι σήμερα εκπαιδευτικός και σχολικά βιβλία ήταν η κύρια πηγή πληροφοριών. Εφεξής, ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να έχει και επιπρόσθετο ρόλο όπως το να επιλέξει τα κατάλληλα εκπαιδευτικά προγράμματα, να οργανώσει τη χρήση τους μέσα και έξω από την τάξη, να αξιολογήσει τους μαθητές, να εξηγήσει δύσκολα ή δυσνόητα σημεία και όλα αυτά παράλληλα με το κλασσικό μάθημα με κύριο σκοπό να το ενισχύσει. Μόνο η συνετή χρήση των νέων τεχνολογιών μπορεί να ωφελήσει τους μαθητές.
Είναι όμως εκπαιδευτικός έτοιμος για τον νέο του ρόλο; Είναι ο μαθητής αρκετά ώριμος για να χρησιμοποιήσει τον υπολογιστή για εκπαιδευτικά προγράμματα και όχι για παιχνίδια;
Ο εκπαιδευτικός οφείλει και μπορεί έχοντας αξιόπιστα εκπαιδευτικά παιδαγωγικά προγράμματα, με σύγχρονο πρόγραμμα σπουδών αλλά και παράλληλα προσανατολισμένο στις ανάγκες του κάθε μαθητή να βοηθήσει να κερδίσουν το δικαίωμα στην γνώση. Εδώ είναι που εισέρχεται ο ρόλος του υπουργείου ώστε να μην υπάρξουν υπερβολές και κατάχρηση του μέσου σε βάρος της ποιότητας της παρεχομένης εκπαίδευσης.
Αυτό όμως προϋποθέτει την συνεργασία και θέληση των μαθητών για μάθηση και την φυσική επίβλεψη των γονιών. Ένας μαθητής για να κάνει όλα αυτά πράξη πρέπει πρώτα από όλα να αναθεωρήσει τα ενδιαφέροντα του. Πρωτίστως να θέσει ως κύριο ενδιαφέρον του την δίψα για μάθηση. Να κατανοήσει πως κάθε ημέρα που περνάει πρέπει να είναι δημιουργική. Βασικά συστατικά επιτυχίας του διαδικτυακού μαθήματος είναι ο μαθητής να έχει υπολογιστή μπροστά του και όχι κινητό, να βρίσκεται στο δωμάτιο για να είναι συγκεντρωμένος, να διαθέτει καλή σύνδεση στο internet μα πάνω από όλα δίψα για ΜΑΘΗΣΗ. Οι δε γονείς να είναι αρωγοί σε αυτή τη προσπάθεια των παιδιών τους και να μην τα αφήνουν όλα στον αυτόματο πιλότο.
Κι εδώ είναι το μείζον πρόβλημα.
Οι σημερινοί νέοι στην πλειοψηφία τους έχουν αναπτύξει κάποια χαρακτηριστικά που είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά. Δυσκολεύονται να ενδιαφερθούν να ανοίξουν τους ορίζοντες τους. Συναντώ καθημερινά νέους που πάνε φροντιστήριο γιατί πάει ο φίλος τους ή γιατί τους πιέζουν οι γονείς τους. Οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι το διαδικτυακό μάθημα είναι πολυτέλεια στο σύγχρονο κόσμο και αφορά μαθητές που έχουν όρεξη και πάθος για μάθηση. Υπάρχουν γύρω μας μαθητές που παρακολουθούν διαδικτυακά μαθήματα για να μάθουν Κινέζικα, Ρωσικά και άλλες γλώσσες που είναι δύσκολο να βρεις καθηγητή με φυσική παρουσία στην περιοχή μας και πληρώνουν αδρά για μια τέτοια μορφή γνώσης. Γιατί όταν το διαδικτυακό μάθημα δεν γίνεται με προχειρότητα απαιτεί πολύ κόπο και χρόνο από τον καθηγητή για να το προετοιμάσει. Προσωπική μου πεποίθηση είναι οτι δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ζωντάνια, την αλληλεπίδραση του παραδοσιακού μαθήματος, την δημιουργικότητα αλλά και την αμεσότητα με τον μαθητή που οφείλουμε να έχουμε ως παιδαγωγοί. Μπορεί όμως να συμπληρώσει τα κενά που δημιουργούνται αναπόφευκτα στη φυσική τάξη λογω της πίεσης χρόνου και της διδακτέας ύλης που πρέπει να βγει. Επιπλέον σε μια φυσική τάξη υπάρχουν παιδιά με λιγότερες δεξιότητες ή φυσική δειλία που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του μαθήματος όπως άλλοι συμμαθητές τους. Άλλοι μαθητές επίσης θέλουν να διευρύνουν ακόμα περισσότερο τις γνώσεις τους για να είναι πιο ανταγωνιστικοί στο μέλλον. Για όλους αυτούς η εξ αποστάσεως διδασκαλία μέσω μιας πλατφόρμας όπως είναι το e class, οργανωμένη όμως σωστά από τον εκπαιδευτικό έτσι ώστε ο μαθητής να μην πνίγεται αναζητώντας την μάθηση στο πέλαγος της πληροφορίας του διαδικτύου, να λειτουργεί παράλληλα και συνεπικουρικά με την διδασκαλία στη φυσική τάξη. Το όλο εγχείρημα απαιτεί κόπο από μέρους όλων εκπαιδευτικών και μαθητών όμως ως γνωστόν «τα αγαθά κόποις κτώνται».
Έτσι επιβάλλεται μέσα από αυτή την πρωτόγνωρη συνθήκη, όχι μόνο προσωρινά και για όσο χρειαστεί αλλά να μείνει και παρακαταθήκη για το μέλλον, να είμαστε ευέλικτοι και να αναθεωρήσουμε προηγούμενες διδακτικές μεθόδους προσαρμόζοντας αυτές σε νέα δεδομένα στο διδακτικό μας έργο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου